Panta Rhei.
Je kunt nooit twee keer in de zelfde rivier stappen.
Ook wel: Je kunt nooit twee keer het zelfde rondje lopen.
9/10 Mei 2015 deed ik mee aan de Steenbergen 24uurs ultraloop. In 24 uur zo veel mogelijk rondjes van 2,30933 km te voet afleggen.
Het was de 2e keer dat ik daar aan de start stond, de 6e keer dat ik mee deed aan een georganiseerde ultraloop en mijn 47ste ultra als ik de ‘ultratrainingen’ erbij reken.
Ik wilde de afstand die ik er vorig jaar als debutant liep evenaren en proberen wat verder te komen. 160 kilometers (liever 70 rondje, wat uitkomt op 161,653km.) was het streven: dat is gemiddeld 3 rondjes per uur.
Ik had er een plannetje voor opgezet, met tussentijden/afstanden en wat ingelaste pauzes. Vanaf het begin zou ik consequent ‘RunWalken’.
Eigen drinken en eten meegenomen: O.R.S., cola, melk, havermout, muesli-bollen, brood, (bak)banaan, (zoete) aardappels, advocado’s. En natuurlijk hardloopkleding en 3 paar hardloopschoenen.
Door m’n vrouw en m’n zus naar Steenbergen gebracht en in het schooltje afgezet, om aldaar kwartier te maken. Aan de praat met Bob Verbrugge. Napraten over de 60 van Texel en de verwachting/voornemens/plannen voor deze 24 uurs.
Daarna naar het Cromwiel, ’n bakkie doen en ’n praatje met Ronald Willemsen.
Even voor 15.00 uur naar het startgebied. Veel bekenden lopers. Even een paar woorden uitgewisseld met Henri Thunnissen. Hij heeft er wel vertrouwen in dat die 160 er (kunnen) komen.
Pang! Dat was het startschot en weg zijn we. Ik zo’n beetje achteraan.
In het begin liep ik in de buurt van/ samen met Ronald Willemsen en ook met Theo de Jong op en maak kennis met Vincent Kalkman.
Eerste rondjes gingen met gemak, beetje regen, lekker weer, goed uit te houden, mooie avond.
Ik probeer een praatje aan te knopen met Sjaak Bus, maar het onderlinge tempo verschilt te veel om lekker te lopen dus laat ik het erbij en wens hem succes.
Na 6 uur van het parcours af, het schoollokaaltje in, omkleden en andere sokken en schoenen aan, ze waren mij te nat geworden tijdens de buitjes regen. Ik wil geen blaren riskeren.
Wat eten en havermout in de week zetten/ontbijt voorbereiden.
Ook weer aan de praat geraakt met Bob Verbrugge die gestopt was vanwege opspelende peesplaatblessure.
Dan weer naar buiten, bij de verzorgingspost eet ik nog even een bakje macaroni met saus.
Zo alles bij elkaar duurde het langer dan gepland en loop ik achter op mijn schema.
Bij 60 km krijg ik kramp in linker hamstrings. Gelukkig maar kortdurend.
Om ’n uurtje of 10 stopt de luidspreker-meneer ermee en gaat de muziek uit. In Steenbergen zelf is nog een evenement gaande. De muziek ervan is goed te horen. Op een gegeven moment houdt dat ook op. Jongeren komen langs het parcours een tijdje joelen en roepen/brullen, zeg maar ‘n beetje jolig doen en de supporter uithangen, ze hebben kennelijk heel wat biertjes op en doen voor zo ver ik het kan zien niemand kwaad/ hebben veel lol.
Dan om middernacht staat Jan van de Erve daar (ineens) met zijn vrouw bij de matten. Ik geef ze snel even een hand, wissel wat woorden met Jan en ga verder want hij is eigenlijk op dat moment met een andere deelnemer in gesprek. Na elk erop volgende rondje spreek ik hem even, soms wat langer. Dat geeft een goed gevoel.
’s-Nachts is het stil en rustig op het parcours, ik zie weinig andere lopers, er zijn kaarsjes langs de kant aangestoken. Heel sfeervol. Zeker als er ook nog een mooie maan tussen de wolken opkomt.
Als Endy Kasanardjo of Mo Idrissi me eens passeren trek ik me een paar minuten aan hen op, maak eventueel een praatje met ze, tot ik weer ga wandelen.
Om ongeveer 4 uur in de ochtend hoor ik de eerste haan kraaien. Later beginnen de merels en andere zangvogels van zich te laten horen. Zelfs een karekiet gehoord.
De zon komt nevelig op en later wordt het wat mistig, beetje fris daardoor, maar voor mij wel lekker.
Na 15 uur ga ik weer het schoollokaaltje in: daar zijn heel wat deelnemers aan het slapen/uitrusten. Oei, als ik ze maar niet stoor met het geritsel van mijn plastic tasjes.
Eten, geweekte havermout, magnesiumtablet en 2 paracetamolletjes, andere sokken en schoenen aantrekken. Het duurde weer langer dan gepland. Advocado’s met mesje en lepeltje in jaszak mee. (Handig, zo’n jasje met extra zakken bij me.)
Na 17 uur is het Grote Rekenen is begonnen. 17x3=51. Ik had inmiddels 52 rondjes, dus 1 rondje extra als marge opgebouwd. M.a.w.: 70 rondjes is nog haalbaar als ik 20’ per rondje loop. Met iedere minuut onder de 20 wordt mijn marge groter.
Na een uurtje weer naar binnen om om te kleden . Te warm gekleed, kost me helaas extra tijd. Daarna snel verder. Inmiddels is de 6uurs wedstrijd begonnen. Ik word aan alle kanten ingehaald.
M’n marge-rondje heb ik nog steeds.
Weer ’n korte krampscheut (2e keer) in hamstrings. Oppassen geblazen.
Jannet de Lange in het voorbijgaan: “Meer water drinken Wim”.
Wilma Dierx: “Goed om te joggen, hou vol”.
Na 56 rondjes, 18:20’ uur, heb ik nagenoeg dezelfde tijd/ronden als Ronald Willemsen, dus 70 rondjes is nog altijd haalbaar.
In het volgende rondje (57) ga ik weer het lokaaltje in om havermout te eten, en een extra magnesiumtablet. Wederom advocado mee.
De luidsprekermeneer houdt ons regelmatig op de hoogte omtrent het weer. Hij vindt het mooi weer voor de lopers, met ’n lekker zonnetje. Hij zei dat toen ik weer eens over de matten kwam. Ik was het niet met hem eens en schudde duidelijk met m’n hoofd van NEE! Dat was duidelijk, want vervolgens galmde het door de luidsprekers “Wim Krijnen vind die zon maar niets” (of zoiets).
‘t Is maar dat je het weet. Ik maak met mijn wijsvinger en duim een pistooltje en richt die op de zon. Pang!, maar het helpt niet.
Het wordt dus gewoon steeds warmer. Grrrrrrrrr. Da’s natuurlijk wel lekker als je in de schaduw van een boom met een glas bier kan zitten maar daar ben ik nu duidelijk niet mee bezig. Die koperen ploert drukt mijn tempo nog meer. Met meer afwisselend wandelen en joggen tot gevolg.
Na 20:04:12 heb ik er 60 rondjes opzitten, dus geen marge meer over. Twijfel of 70 rondjes nog haalbaar is, ik zou 20’ per rondje moeten lopen om dat te halen en ik ben moe, dus laat maar. Ik ga steeds vaker en langer op wandelen over waarbij de overgang van wandelen naar joggen/lopen moeilijker wordt. Om die overgang wat te vergemakkelijken roffel ik in de gewenste pasfrequentie (180 ‘beats’/min.) op m’n ribbenkast, wat wel helpt.
Mijn darmpjes willen onderhand ook wel eens wat rust krijgen, d.w.z. ontlast worden. Dus dan maar eens de dixie opgezocht. Niet zo moeilijk want die staat naast de plaszuil (de pispaal) en die ruik je al van een afstand, natuurlijk afhankelijk van de windrichting.
Being inside the dixie. Dat is op zich ook al weer een ervaring, maar ik laat het hierbij maar zitten dat te beschrijven. ‘Het’ in je broek doen lijkt mij eigenlijk minder comfortabel.
Ik kom op een gegeven moment weer bij Vincent Kalkman te lopen en we wandelen samen wat op, onderwijl de (toe)stand doornemend. Het blijkt dat hij 1 rondje achter mij loopt. Op het stuk voor de matten (startgebied) nemen we allebei de schaduwkant van de weg. Ik ben dus niet de enige die de zon zoveel mogelijk probeert te mijden. Na de matten neem ik mijn eigen jogtempo weer op.
En dan heb ik eindelijk de 66 rondjes, 152,416 km in 22:50:39. Nog 1:10’ te gaan. Als afsluiting nog slechts twee rondjes wandelen is op dat moment mijn insteek.
Dat vond ik wel jammer, 4 rondjes zaten er niet meer in. Twee en een beetje, d.w.z. uitgaande van ’n half uur wandelen per rondje, kon op m’n gemak. Terwijl ik met 18 minuten per rondje er nog (bijna) 4 had kunnen lopen. Maar ja, het was warm en ik was moe en het lopen beu en was nog voorzichtig i.v.m. kramprisico. De koek was op, dat gevoel.
Na het voltooien van het 67ste rondje had ik nog 40 minuten over.
Ik ging een beetje rekenen en werd onderwijl getriggerd door een opmerking van de luidsprekermeneer.
Hij begon, zoals al eerder, weer over mijn jasje dat ik al die tijd onder een riempje om mijn heup had hangen. En toen ging ik er als een speer vandoor want 2 rondjes in 40 minuten voltooien zou niet zo zwaar zijn en het risico van kramp was acceptabel.
Bovendien was ik het wandelen ook wel inmiddels zat evenals dat jasje (wat nu ook overbodig was: het was niet koud/regende niet, ging voorlopig ook niet sneeuwen, en de jaszakken waren leeg).
Ik kwam langs m’n vrouw, die inmiddels met mijn zus langs de kant van het parcours zaten, tegenover de verzorgingspost, gooide mijn jasje naar haar, goot een bekertje water over m’n hoofd en rende verder. Zo heb ik 2 rondjes kunnen voltooien (met ongeveer 17’30” per rondje), en had daarna nog 2’40” over waarin ik 465 meter aflegde. Omgerekend gingen die met ongeveer 10,5 km/u! Huh? Wat nou ‘moe’!?!
Dan het toeter-signaal om te stoppen. De 24 uur zitten erop. Ik heb 159,809 kilometer bij elkaar gelopen. Krijg bloemen van m’n zus en m’n vrouw.
Henri Thunnissen is in de buurt en feliciteert me. Voor hem zijn het 160 km. Die 200 meter zijn verwaarloosbaar klein.
Ik zeg ja, da’s de afstand die het kost om 2-3 keer te plassen.
EN DAN ACHTERAF:
Had-ik-maar Had-ik-maar Had-ik-maar.
Had ik maar na het 66ste rondje meer gegeven/meer risico (op kramp) genomen (durven nemen), Had ik maar eind van de vorige middag 2 of 3 keer in mijn broek geplast i.p.v. tegen de plaszuil. Met de regen toen had toch niemand dat gemerkt. Scheelt al gauw ruim 1 minuutje, goed voor 200 meter.
Of had ik maar in m’n broek gepoept i.p.v. in die dixie. Scheelt al gauw 1000 meter, schat ik in. Mwoah.
Dan had ik ruim 161 km. en waarschijnlijk de 70 rondjes kunnen halen.
Les voor de volgende keer: niet constant op safe spelen en (af en toe) uit je comfortzone treden, want daar gebeurt het.
Hier een paar linkjes naar wat (bewegende) plaatjes en wat gegevens:
• Filmpje op YouTube: klik hier.
• Foto’s op Picasa: klik hier.
• Garmingegevens en route: klik hier.
• Uitslagen per onderdeel: klik hier.
• Grafieken Tussentijden van diverse deelnemers, gebaseerd op de officiële uitslagen (zie link hierboven): klik hier.
Hieronder een meer getalsmatig verslagje.
PLANNING VOORAF:
vanaf het begin RunWalk: afwisselend 18 min. rennen, 2 min. wandelen;
eerste 6 uur maximaal 8,7 km/uur (16’/rondje), 52 km in 6 uur; daarna ’s-avonds 17’21”/rondje;
na 6, 15 en 20 uur even van het parcours om om te kleden, verzorgen en iets meer/anders te eten, eten en drinken in heuptasje aanvullen;
60 km in 7:15’;
na 85 km nog rustiger aan, ‘t is toch ‘s-nachts, ongeveer 21’/rondje;
100 km in 13 uur;
in de ochtend weer wat sneller, 19’48”/rondje;
152,4 km in 22 uur (22:20 uur);
de resterende tijd 23’/rondje.
HOE HET FEITELIJK GING.
ANALYSE N.A.V. DE OFFICIELE GEGEVENS (rondetijden).
EERSTE 6 UUR
in de 1ste 6 uur: 10 rondjes van onder de 16 minuten. (had niet gehoeven).
Snelste rondje daarvan: 0:15:09 => 2,30933/0:15:09= 9,14 km/u.
Na voltooien ronde 23 = afgelegd: 53,1 km in 6:11. = 8,59 km/u
Conclusie: iets te snel gestart, zeker in de eerste 3 uur; maar ik had daarmee wel een mooie marge opgebouwd.
6 – 14 UUR.
Na voltooien ronde 37 = afgelegd: 85,45 km in 11:23.
Na voltooien ronde 39 = afgelegd: 90,06 km in 12:05.
Na voltooien ronde 44 = afgelegd: 101,6 km in 13:45.
Conclusie: ziet er mooi uit (sneller dan vorig jaar) maar is niet per se nodig. Beter de 100 km verdelen over iets meer tijd (half uurtje langer er over doen zou ook mooi zijn).
Aantal (wandel)rondjes van 24 minuten of meer: 9;
daarvan 7 in laatste deel (na 16 uur). Komt ook wel door het warme weer (de koperen ploert was hinderlijk aanwezig).
VOLGENDE KEER: Wandelrondjes gelijkmatig verdelen, net zoals RunWalk, bijv. iedere vier uur 1 rondje wandelen en Jogrondjes invoegen.
Vanaf ronde 56 was ik af en toe genoodzaakt redelijk lange stukken te wandelen; kramp in benen (hamstrings) lag reëel op de loer.
Rondes 64 t/m 67 voornamelijk gewandeld (was het lopen behoorlijk beu).
Dit keer geen al te grote hinderlijke blaren opgelopen en minder moe en afgemat aan het eind dan vorig jaar.
Als laatste resume. Volgenden keer:
- efficiënter met tijd omgaan door minder lang van het parcours af te gaan;
- en kratje voor spulletjes langs de kant parcours zetten.
- Wandelen, joggen en rennen eerder/vaker afwisselen;
- eerder wandelrondje inlassen en wandelrondjes mooi/gelijkmatig verdelen over de 24 uur, zoals Ronald Willemsen en Endymion Kasanardjo:
zie grafiek Ronald.
zie grafiek Endy.
Tot zo ver maar weer. Dank voor de aandacht en hopelijk was het niet oeverloos/ langdradig.
Naschrift:
dit verslag is ook op een pagina op Ultraned verschenen (klik hier). Onderaan die pagina staan een aantal links naar lezenswaardige verslagen (gerelateerde artikelen) van andere deelnemers.
